Papier ryżowy (HS code 48021000) R0853

Papier ryżowy do decoupage

wycinanki łowickie, folklor polski. Z Muzeum w Łowiczu ...

Papier ryżowy R0853

rozmiar 210x297 mm / 8.27x11.7 in, 30-35 g/m2

 Ryżowy papier do rękodzieła. Jest doskonały dla początkujących, jak i dla zaawansowanych miłośników papierowego rękodzieła, decoupage, scrapbooking, mixed media i innych technik ozdabiania papierem. Łatwiej się z nim pracuje niż z klasycznymi serwetkami. Jest świetny do dekorowania szkła ale również do innych powierzchni, takich jak drewno, mdf czy też styropian. Papier ryżowy na szkle wygląda wyjątkowo oryginalnie i atrakcyjnie. Papier ryżowy posiada w całej swojej strukturze charakterystyczne włókna nieregularnej grubości, ułożone w dowolnych kierunkach, dzięki czemu przedmioty zdobione tą techniką zyskują oryginalny wygląd i strukturę. Nasza 'ryżówka' przykleja się bez żadnych szczególnych zaleceń co do techniki klejenia, każdym klejem. Sprawdzona technika druku cyfrowego (z satynowym, lekko błyszczącym wykończeniem) powoduje, że barwy pozostają czyste, nie zmywają się pod wpływem kleju i nie blakną z upływem czasu. Papier świetnie się przykleja i daje się delikatnie naddawać na obłych przedmiotach. Umożliwia uzyskanie doskonałych rezultatów w sztuce decoupage i nie tylko.

Każdy element grafiki należy wyrwać z arkusza, a nie wycinać nożyczkami. Nieregularny brzeg papieru ryżowego bardzo łatwo ukryć na powierzchni ozdabianego przedmiotu. Końcową pracę zabezpiecza się kilkoma warstwami lakieru. Rezultat jest po prostu spektakularny. Jaki papier stosować do decoupage? Zdecydowanie najlepszy czyli ryżowy. 

Papier decoupage łowickie wycinanki ludowe.

Materiały oficjalnie udostępnione przez Muzeum w Łowiczu

Na arkuszu zostały wykorzystane następujące wycinanki z kolekcji Muzeum w Łowiczu:

Motywy wielkanocne, fragment kodry, Maria Muras, Błędów, 1961
Gwiazda ażurowa, Józefa Strycharska, Łowicz, 1960
Bukiety kwiatowe, fragment kodry, Marianna Jaska, Boczki, 1963 i 1970
Pocztówka, Danuta Wojda, Łowicz, 2013
Kodra, Helena Rześna, Łowicz, 2001

Wycinanka łowicka jest ambasadorem polskiej kultury a cała sztuka ludowa regionu łowickiego jest jednym z najlepiej rozpoznawalnych na całym świecie elementów polskiej tradycji i kultury. Cały świat zachwyca się sztuką ludową ale nie każdy wie, że Łowicz jest jedną ze światowych stolic ludowego rękodzieła.

Wycinanka łowicka.

Wycinanka łowicka to jedna z ciekawszych form polskiej papieroplastyki ludowej. Jako wyraz artystycznych uzdolnień Księżaków (grupy etnicznej zamieszkującej region łowicki leżący we współczesnych granicach powiatów łowickiego i skierniewickiego) stała się ważną częścią ich kultury materialnej, a współcześnie także jej symbolem. Pojawiła się w I poł. XIX wieku, kiedy papiernia w Konstancinie-Jeziornej pod Warszawą rozpoczęła produkcję kolorowego papieru glansowanego nazywanego dziś wycinankowym. Do początków XX w. w Łowickiem wykonywano wycinanki, by przystroić wnętrza chłopskich domów.

Wycinanki łowickie charakteryzuje niezwykła malarskość, rozbudowana forma i bogata tematyka. Powstają one przez wielowarstwowe naklejanie – najpierw na biały karton, a następnie kolejno na siebie, różnokolorowych elementów, począwszy od największych do najmniejszych. Do wycinania stosuje się do dziś nożyce do strzyżenia owiec, a do łączenia elementów klej gotowany z mąki żytniej.  

W przestrzeni tradycyjnego chłopskiego domu wycinanki miały przypisane swoje miejsce. Na belkach biegnących pod sufitem wieszano okrągłe gwiozdy. Pomiędzy nimi umieszczano prostokątne, poziome kodry vel. tofle. Dużych rozmiarów kodry, wisiały także nad ławą między oknami. Pomiędzy świętymi obrazami wieszano pionowe, złożone z 2 pasków papieru tasiemki.

Od początku XX w. wycinanki łowickie stają się obiektem zainteresowania osób spoza środowiska wiejskiego – ludoznawców, kolekcjonerów, artystów. Dla ”szerokiego świata” odkrył je krakowski malarz, uczeń Jana Matejki związany z Towarzystwem Polska Sztuka Stosowana, Leonard Strojnowski. Przebywając w okolicach Łowicza zebrał ich kolekcję i zaprezentował w 1901 r. na wystawie w krakowskich Sukiennicach. 

W latach 20-tych XX w.  powstaje nowa forma – wycinanki ażurowe. Technika ich wykonywania polega na wycinaniu, najczęściej z czarnego papieru, ażurowych rozet. Na ażur nanoszone są kolorowe elementy, a całość wycinanki przyklejana jest punktowo na biały karton. Od tego momentu wycinanki łowickie zaczynają funkcjonować jako pamiątka z regionu, chętnie kupowana przez turystów licznie przybywających do Łowicza  m.in. z okazji słynnych procesji Bożego Ciała.

Do dziś w Łowiczu i okolicach działają twórczynie wykonujące tradycyjne formy wycinanki, a także ich nowoczesne wersje (wycinanki ażurowe o różnorodnych kształtach, laurki, karty pocztowe, karnety). Czerpiąc inspiracje z dawnych wzorów, form i motywów tworzą prace nacechowane indywidualnym spojrzeniem, posiadające niepowtarzalny styl. Po sposobie cięcia, tematyce, kolorystyce czy rozplanowaniu przestrzeni można rozpoznać autorkę danej wycinanki.

Do ulubionych wzorów, wykorzystywanych przez dawne i współczesne wycinankarki należą drzewka kwiatowe, motywy zwierząt: kogutów, pawi, koni i postacie w ludzkie ubrane w regionalne stroje, przedstawiane w kontekście obrzędowości dorocznej czy rodzinnej.

Największą w Polsce i na świecie kolekcję wycinanek łowickich liczącą ponad 2600 eksponatów posiada Muzeum w Łowiczu. Dokumentują one rozwój i przemiany zachodzące w tej dziedzinie regionalnej sztuki od XIX wieku po czasy współczesne. Najcenniejsze i najciekawsze prezentowane są na wystawie stałej w gmachu głównym muzeum.  

Oprac. Magdalena Bartosiewicz, kustosz Muzeum w Łowiczu